Czego nauczyły się te dzieci?

Zacznijmy od tego, że post ten nie ma na celu nikogo urazić, obrazić itepe itede. To tylko moja refleksja i moje spojrzenie na sprawę. Mogę się mylić, bo jestem tylko człowiekiem ale swoje zdanie też mogę wypowiedzieć.

Poszłyśmy dziś z Małą do kina. Kopciuszek zrobił swoje i nas zwabił. Środa to nie jest dzień kinowy ale parę osób na sali było. W tym ona, matka czwórki dzieci. Młoda kobieta. Jej orężem telefon komórkowy a maską mina znudzenia. Była też czwórka jej dzieci. Dwóch chłopców i dwie dziewczynki. Najmłodsze około roku, najstarsze na oko około 6 lat. A wraz z nimi pusty koszyk na zakupy, tajna broń.

Kiedy weszłyśmy do sali od razu było widać tą czwórkę. A właściwie trójkę, bo akurat wtedy najmłodsze było w koszu na zakupy. Latały, podnosiły i opuszczały siedzenia, krzyczały, szarpały siedzenia również te, które były już zajęte. Cała sala w posiadaniu tej trójki. Matka znudzona z telefonem w reku. Zero reakcji.

Kiedy zaczyna się film sytuacja niewiele się zmienia. Biegi przełajowe, krzyki, zabawa w berka. No akcja pełną gębą. I siadanie na krzesłach i wstawanie. I ganianie się.

Do trójki w trakcie filmu dołącza najmłodsze wyjęte z kosza. Biega niezgrabnie, krzyczy do rodzeństwa. Matka nic - obojętność. Ogląda film zaśmiewając się w odpowiednich miejscach. Kiedy najmłodsze zaczyna jęczeć na przemian wkłada go do koszyka i go z niego wyjmuje, i powtarza "Ciiiii, ciiii".

I na tym się kończy jej rola, na oglądaniu filmu, wkładaniu do koszyka i ogarnianiu telefonu.

Ona zadowolona.
Inni oglądający? Nie wiem jakie w nich uczucia były i myśli. Wiem, co ja myślałam i myślę nadal.

Kiedy jestem rodzicem i biorę dziecko do kina, i zapada ciemność nie zwalnia mnie to od myślenia.
Ciemność nie sprawia, że dzieci znikają.
Ciemność nie sprawia, że nie muszę bo i tak nikt nie zobaczy.

Jestem rodzicem i odpowiadam za swoje dziecko. Wiem, że dzieci mają swoje prawa i tak dalej, ale mają też różne obowiązki. A moim, jako rodzica, obowiązkiem jest to przekazać. Nauczyć zasad, jakie panują w różnych miejscach. Nauczyć zasad zachowania się. Tłumaczyć, na przykładach żeby dziecko mogło to sobie zwizualizować. Pokazywać i uczyć szanować innych ludzi.

Wiem też, że jeśli dzieci są tak żywe i mają potrzebę polatania tu i ówdzie, to może zamiast do kina trzeba iść gdzieś, gdzie energię da się spożytkować. Gdzieś, gdzie można szaleć nie przeszkadzając innym. Jednak kino według mnie to nie sala zabaw.

Ja rozumiem, że czwórka dzieci to ciężki kawał chleba.
Rozumiem, że każdy ma prawo do swojej przestrzeni.
Rozumiem, że każdy ma swoje potrzeby i lubi chwile ciszy.
Rozumiem.
Ale dalej jestem rodzicem i uczę dziecko różnych ról, bycia obywatelem i członkiem społeczeństwa także.

Czego według was nauczone są te dzieci?