Zmiana płci

Jest poranek.
Jest zima.
Jestem ja.
Jest Mała.
Jest Małż.
Wszyscy razem zmierzamy w kierunku dobrze Nam znanym. Praca i przedszkole. Jeden obszar.


Nagle ni z tego ni z owego w rozmowie z Małą pojawia się temat płci. Temat chłopców i dziewczynek. Wzajemnych sympatii i antypatii.

Mała: Ja jestem dziewcinką. Ja lubie dziewcinki a chłopców nie lubię.
Ja: Kiedyś Ci się to zmieni.
Mała płacz zaczynając: Nie, nie, nie.
Ja: Co się niuniu stało?
Mała: Ja nie chce zeby mi się to zmieniło.
Ja: Niuniu dobrze. Spokojnie.
Mała: J anie chce.
Ja chcąc pokazać jej inną stronę medalu: Zobacz mama jest dziewczynką a tata chłopcem i mama lubi tatę. A nawet kocha.
Małż się wtrąca: A tata lubi mamę a nawet kocha.
Mała: Nie.
Ja: Co nie?
Mała: Nie jestem dziewcinką. Jesteś moją mamą.
Ja: Ale mama nie może być dziewczynką? Albo kobietą?
Mała: Nie!
Ja: To w takim razie kim jestem?
Mała po chwili namysłu: Nikim.

I tak oto matka w niecałe 15 minut zmieniła płeć. Bez kosztów, bez hormonów, zupełnie na luzie i szybko. Matka zmieniła płeć. Na obojnactwo. Jestem zupełnie bezpłciowa. I pewnie nie wyraźna. Braki dziś zakrywam spódnicą.