Chciałabym po prostu "bach"

Nadeszła zimna i okropnie szara jesień. Brrrr.....nie lubię się owijać jak mumia egipska, żeby wyjść na dwór i nie czuć, że za chwilę stracę kontrole nad własnym ciałem i nie będę w stanie ruszyć skostniałych odnóży. A to dopiero początki. W zimę będę musiała zuzywać dwa a nawet trzy razy więcej materiału na okręcenie swej bujnej...postaci;)

Dziś nie zapowiada się piękna pogoda...raczej piękny deszcz, więc spacer...raczej po domu. No może trzeba zrobić obchód. Wiem na pewno, że trzeba posprzątać. Tylko kto ma to zrobić? No pytanie w sumie retoryczne, bo pozostaje tylko ja. Obawiam się, że Mała szybciej zjadłaby to co miałaby do użycia, tata jedzie sobie malować felgi zimowe (ale czy pomaluje skoro to amelinium? dla nie wtajemniczonych odpalamy youtuba i wpisujemy "Nie pomalujesz! To je amelinium;)). I tak drogą eliminacji pozostaję ja...

A tak mi się marzy "bach" jak to mówi mała. Rzucić się gdzieś na kawałek jakiejś plandeki, może być nawet w ciemnym kącie i zrobić "bach". I tak leniwie leżeć do góry kołami niczym ten gołąb suchy na talerzu. Jak widać marzenia mogą być całkiem przyziemne. Chcę tylko "bach do góry kołami"...a tu Mała właśnie doznała nadaktywności pospolitej a mieszkanie krzyczy..."Ej, wyczyść mnie kurdę no!!".

Na domiar złego kiedy próbowałam wstawić małej pranie walcząc z małymi ciuchami w ilości nadmiernej próbując wcisnąć ich jak najwięcej w czeluści niezbyt pojemnej pralki moje dziecie postanowiło umyć sobie głowę. Dosłownie. Do tego celu użyło swojego szamponu (na szczęście swojego) i suchych i czystych włosków. Wylewanie szamponu na głowę odbyło się w sposób teatralny a żeby podkreślić podniosłość chwili szampon szybko został wtarty we włosy. Co by mama nie zdążyła zadziałać. Cóż "bach" musi poczekać...